موفقیت شما موفقیت ماست
اطلاع رسانی و تجاری
|
||
ترکمنستان (ترکمنی: Türkmenistan) کشوری در آسیای میانه است. این کشور تا سال ۱۹۹۱ با نام جمهوری شورایی ترکمنستان یکی از جمهوریهای تشکیل دهنده اتحاد شوروی بود. ترکمنستان از جنوب با افغانستان و ایران، از شمال با ازبکستان و قزاقستان و از باختر با دریای خزر همسایهاست و از طریق این دریا با کشورهای جمهوری آذربایجان و روسیه نیز همسایهاست. نام کشور «ترکمنستان» از دو بخش «ترکمن» و «ستان» تشکیل شدهاست، که به معنای "سرزمین ترکمنهاً است. مردم این کشور اکثرا ترکمن هستند و به زبان ترکمنی (شاخهای از زبانهای ترکیتبار) صحبت میکنند. ۸۰٪ درصد مساحت ترکمنستان را صحرای قره قوم تشکیل میدهد که دارای آب و هوای خشک است. ولی ناحیه رشته کوه کپه داغ در جنوب کشور و نزدیکی مرز ایران آب و هوای مناسبی دارد و عشق آباد و سایر شهرهای مهم در این ناحیه هستند. ترکمنستان دارای منابع بزرگ گاز است که آن را به کشورهای مختلف از جمله ایران صادر میکند. رشد اقتصادی این کشور در سال ۲۰۰۷ براساس آمار صندوق بینالمللی پول حدود ۱۱٫۵٪ بودهاست که آن را یازدهمین کشور دارای رشد اقتصادی سریع میسازد. بیشتر جمعیت ترکمنستان در جنوب و باختر کشور (کناره دریای خزر) زندگی میکنند.
حکومت ترکمنستان جمهوری ریاستی و تکحزبی است و رئیس جمهور اختیارات گستردهای دارد. رئیس جمهور ترکمنستان و شخص اول این کشور از هنگام استقلال تا سال ۲۰۰۶ صفرمراد نیازف بود. رئیس جمهور کنونی کشور قربان قلی بردی محمداف است. سیاست ترکمنستان بیطرفی در مسائل جهانی و منطقهای است. تاریخ ترکمنستان طبق پیمان آخال در سال ۱۲۶۰ هجری خورشیدی (۱۲۹۹ه.ق./۱۸۸۱م.) و در زمان ناصرالدین شاه قاجار رسماً از ایران جدا شد و جرئی از روسیه تزاری گشت. ترکمنستان در شهریور ۱۳۸۴ (سپتامبر ۲۰۰۵) رسماً از جرگه کشورهای مستقل همسود خارج شد.
بر اساس قانون اساسی ترکمنستان، رئیس جمهور مقامات قوه مجریه و قضایی را منصوب میکند و نیز نامزدهای انتخابات مجلس را تصویب مینماید. مدیریت در محلها از سوی استانداران صورت میگیرد. بر اساس قانون اساسی، استانداران در حکم نمایندگان رئیس جمهور هستند و زیر نظر رئیس جمهور فعالیت مینمایند و نیز از سوی خود رئیس جمهور منصوب و یا برکنار میگردند. * قوه مقننه: بر اساس قانون اساسی کشور، در ترکمنستان دو ارگان قانون گذاری وجود دارد:
مجلس نمایندگان: پارلمان ترکمنستان ۵۰ نماینده دارد که از پنجاه حوزه انتخاباتی به مدت پنج سال انتخاب میشوند. مجلس ابتکارات رئیس جمهور و تصمیمات خلق مصلحتی را بهعنوان قانون تصویب مینماید و برنامههای کابینه وزیران، بودجه کشور و گزارشهای اجرای بودجه را تأیید مینماید. تقسیمات کشوری ترکمنستان دارای ۵ استان است: 1. آخال 2. بلخان 3. داشاغوز 4. لباب 5. مرو جغرافیا ۸۰ درصد کشور ترکمنستان را صحرای قره قوم تشکیل میدهد که دارای آب و هوای خشک است. ولی ناحیه رشته کوه کپه داغ در جنوب کشور و نزدیکی مرز ایران آب و هوای مناسبی دارد و عشق آباد و سایر شهرهای مهم در این ناحیه هستند. ترکمنستان در فهرست چهار کشور بزرگ تولید کننده گاز طبیعی و چهار کشور تولید کننده نفت در شوروی سابق قرار دارد. ذخائر اثبات شده نفت و گاز این کشور ۲۰۰۰ میلیارد متر مکعب گاز مقام چهاردهم جهان و ۵۴۶ میلیون بشکه نفت است. بیشتر ذخایر نفتی کشور در غرب ترکمنستان از جمله در پهنه دریای خزر متمرکز شدهاست. ذخایر گاز طبیعی تقریباً در سراسر خاک کشور پراکندهاست. معادن نمک کلسیم در منطقه قویرداق وجود دارد. ذخایر نمکهای طبیعی دریایی در خلیج قره بوغاز متمرکز است. در این منطقه موادی همچون میرابیلیت و دیگر مواد پر ارزش وجود دارد. بیشتر زمینهای کشاورزی ترکمنستان را دشت قره قوم تشکیل میدهد که اغلب برای چراندن گوسفند قرهگل مورد استفاده قرار میگیرد. در زمینهای کشاورزی کشور محصولاتی همچون پنبه، میوه و تره بار و انگور پرورش میشود. امور پرورش کرم ابریشم نیز توسعه یافتهاست. در طی سالهای اخیر، تولید گندم نیز افزایش خوبی داشتهاست. ترکمنستان اقتصادی رو به رشد دارد و با توجه به منابع سرشار نفت و گاز و پنبه از طریق سرمایه گذاری مشترک صنایع پایین دست را گسترش دادهاست و جزو معدود کشورهایی است که فراوردههای نفتی صادر میکند. و با فراوری محصول پنبه و با اتکا به نیروی کار خود صنایع فعال نساجی پیشرفتهای دارد که از بازار فروش بالایی در سطح جهان برخوردار میباشد و با فروش سالانه مقدار زیادی گاز به کشورهایی چون اوکراین و روسیه و چند کشور دیگر از جمله ایران، اقدام به کسب درآمدهای سرشار میکند. از آنجا که ترکمنستان یک کشور محاط در خشکی است، برای ترانزیت کالا از خاک کشورهای همسایه استفاده میکند. خط آهن ترکمنستان به شهر سرخس (در شمال خاوری ایران) متصل است و از آنجا تا بندرعباس امتداد دارد.
بیشتر مردم ترکمنستان، ترکمن هستند و اقلیت قابل توجهی روس و ازبک نیز در این کشور حضور داند. سایر اقوام قزاقها، تاتارها، اوکراینیها، ارمنیها، آذربایجانیها و بلوچها هستند.
براساس آمار سازمان سیا در سال ۲۰۰۳ ترکیب جمعیتی ترکمنستان ۸۵٪ ترکمن، ۵٪ ازبک و ۴٪ روس و ۶٪ از اقوام دیگر است. براساس آمار دولت ترکمنستان در سال ۲۰۰۱ ترکمنها ۹۱٪، ازبکها ۳٪ و روسها ۲٪ جمعیت را شکل دادهاند. جمعیت ترکمنها در ترکمنستان از ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۱ حدود دو برابر (از ۲٫۵ میلیون به ۴٫۹ میلیون نفر) شد. اما شمار روسها به کمتر از یکسوم (از ۳۳۴ هزار به ۱۰۰ هزار نفر) کاهش یافتهاست.
اسلام مذهب اکثر مردم کشور است. ۸۹٪ ترکمنها مسلمان (اکثرا پیرو مکتب حنفی از مذهب اهل سنت) و ۹٪ پیرو کلیسای ارتدوکس روسیه هستند اطلاعات کلی زبان رسمی: تركمني ( 72% )، روسي ( 9% )، ازبكي ( 9% )، قزاقي ( 3% ). نوع حکومت: جمهوری واحد پول: منات ترکمنستان(Turkmen manta) مذهب: اكثريت اسلام سني. امید طول عمر: 73سال رشد سالانه جمعیت: 1.81% درصد (July 2004 est.) جمعیت: 4,863,169نفر (July 2004 est.) بيابان شني قراقوم در مركز اين جمهوري، كه 90% از مساحتش بياباني است، قرار دارد. كوههاي قبهداغ مرز با ايران را تشكيل ميدهند. رودهاي مهم : آمودريا، مرغاب. بلندترين نقطه : قلة فيروزه، 2942 متر. آب و هوا : تركمنستان آ ب و هوا متنوعي دارد كه مشخصة آن تابستانهاي داغ و زمستانهاي بسيار سرد و بارش بسيار كم است. شهرهای مهم: چارجو , مساحت: 488,100کیلومتر مربع خط ساحلی: 3,736کیلومتر مختصات جغرافیایی: 40 درجه شمالی و 60 درجه شرقی
50 عضو مجلس قانونگذاري و رئيس جمهور با رأي تمامي افراد بالغ براي چهار سال انتخاب ميشوند. قرار است قانون اساسي جديدي تدوين گردد. احزاب عمدة سياسي عبارتند از : • حزب دموكرات ( كمونيست سابق ) • آگزيبيرليك • حزب احياي اسلامي • حزب دموكرات كه نقش رهبري دارد. عضویت: : سازمان ملل متحد، جامعة كشورهاي مستقل مشتركالمنافع، كنفرانس امنيت و همكاري در اروپا, سازمان همكاري اقتصادي. تركمنها از اقوام باديهنشين ترك هستند كه اسماً تابع ايران و يا خانهاي خيوه و بخارا بودند و سپس طي 1868 تا 1881 به زير سلطة روسها رفتند. تركمنها به شدت در برابر روسها مقاومت كردند و در 1916 سر به شورش زدند. پس از انقلاب روسيه در اين سرزمين دولت خودمختار ماوراء خزري تشكيل شد و اين منطقه تا زمان تهاجم ارتش سرخ در 1919 به كنترل شوروي درنيامد. در 1924 اراضي تركمنها به عنوان جمهوري تركمنستان به رسميت شناخته شد و در 1925 به صورت يكي از جمهوريهاي كامل اتحاد شوروي درآمد. اين كشور به دنبال كودتاي نافرجام كمونيستهاي تندرو در مسكو ( سپتامبر 1991 ) اعلام استقلال كرد و پس از انحلال شوروي ( دسامبر 1991 ) از سوي جامعة بينالمللي به رسميت شناخته شد. كل نيروهاي مسلح : اين آمار موجود نيست. خدمت سربازي : 18 ماه. آموزش ميزان باسوادي : اين آمار موجود نيست. سنين تحصيل اجباري : 7 تا 15 سال. تعداد دانشگاه : 1 دانشگاه و 1 پليتكنيك. اقتصاد
موقعیت جغرافیایی: جمهوری ترکمنستان (به ترکمنی:Türkmienistan Riespublikasy) از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق است. در شمال شرقی ایران و در منطقه آسیای مرکزی قرار دارد. ترکمنستان با ایران، افغانستان، ازبکستان، قزاقستان و دریای خزر همسایه است.
پایتخت: پایتخت آن عشقآباد است
جمعیت : 4.9 میلیون نفر ( سال 2005) جاذبه های توریستی: کاخ ترکمن باشی در عشق آباد - موزه آق بوقدای
یادبود صلح و استقلال تئاتر شهر
موزه های ترکمنستان : موزه تاریخی شهر عشق آباد دین و زبان ترکمنستان : مردم آن به زبان ترکمنی (شاخهای از زبانهای ترکیتبار) صحبت میکنند.72درصد ترکمن، 12 در صد روس،9 درصد ازبک و 7 درصد بقیه دین اکثر مردم اسلام است.
پول رایج ترکمنستان : مانات ترکمنستان TMM نرخ ارز ترکمنستان : 1000 مانات برابر با 0.2 دلار یک مانات برابر با 1.7 ریال آب و هوا: دارای آب و هوای گرم در تابستان و هوای خشک و سرد در زمستان کد کشور: 00993 جمهوری ترکمنستان (به ترکمنی: Türkmienistan Riespublikasy) از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق است. در شمال شرقی ایران و در منطقه آسیای مرکزی قرار دارد. پایتخت آن عشقآباد است. مردم آن به زبان ترکمنی (شاخهای از زبانهای ترکیتبار) صحبت میکنند. تاریخ: در سپتامبر ۲۰۰۵ رسماً از جرگه کشورهای مستقل المنافع خارج شد. تقسیمات کشوری: ترکمنستان دارای ۵ استان (ولایت) است: بلکان داشحوض لباب مرو جغرافیا: اقتصاد: مردم: تاریخچه ترکمن ها و ترکمنستان ساختمان ترکمن باشی در عشق آباد ترکمن ها از 6 هزار سال پیش در منتهاالیه منطقه شمالی سواحل دریاچه رشیق گل در کنار مسیر دریا و رود جیحون اقامت داشته اند. محدوده ترکمنستان کنونی که از دیرباز مسکونی بوده است همواره جزئی از حکومت های ایران یاکوشانیان سعدی (حکام آسیای مرکزی و بخشی از افغانستان فعلی) بوده و از وجود حکومت محلی اطلاعی در دسترس نمی باشد. گذشته فرهنگی ترکمن ها که در ابتدا به نام «اغوز» شناخته شده اند وجود رابطه به تعالیم «قورقوت آتا» یا «دده قورقوت» را به ثبوت می رساند.
«قورقوت آتا» بنا به قولی با الهام از تعالیم دین مبین اسلام، قوم خود را به پذیرش آئین دین اسلام دعوت می کنند. از آن پس ساختار فرهنگی، اجتماعی ترکمن ها بر مبنای آموزش های اسلامی شکل می گیرد. این آموزش ها با گذشت اعصار به عنوان اعتقادات و باورهای جدایی ناپذیر در احیای فرهنگی ترکمن ها محسوب می شود.
تاریخچه کشور ترکمنستان کوههای کپه داغ در آخال کشور ترکمنستان در شمال شرقی کشور ایران قرار دارد که در سال 1991 رسما به استقلال دست یافت. این جمهوری با 488 هزار و 100 کیلومتر مربع مساحت در آسیای میانه و در کنار دریای خزر قرار دارد. این کشور از سمت جنوب با جمهوری اسلامی ایران، از سمت شرق به افغانستان، از شمال شرقی با ازبکستان و از شمال غربی با قزاقستان هم مرز است. طول ساحلی ترکمنستان با دریای خزر در قسمت غربی به 1768 کیلومتر می رسد. ترکمنستان و ترکیب قومی ترکمنستان کم جمعیت ترین کشور آسیای مرکزی است. با وجود جمعیت اندک کشور ترکمنستان که طبق آخرین آمار رسمی سال 1995 نزدیک به 5/4 میلیون نفر است، ترکمنستان از کشورهای چندملیتی به شمار می آید که گروههای قومی و ملی بر اساس قانون اساسی از حقوق مساوی برخوردارند. بر اساس برخی آمارها، نمایندگان بیش از یکصد ملیت و قومیت در ترکمنستان سکونت دارند. از جمعیت ترکمنستان تعداد 77% ترکمن و بقیه به ترتیب روس، ازبک، آذری، بلوچ، ارمنی، تاتار، قزاق و اوکراینی هستند. همچنین گروههایی از ایرانیان، کردها، کره ای ها، دونگان ها، خزرها و یهودی ها و سایر قومیت ها نیز در ترکیب قومی ترکمنستان وجود دارند. تاریخی کناره دریای خزر در بندر ترکمن باشی ترکمنستان دارای آثار تاریخی بسیاری است. جاده ابریشم که در گذشته دور، نقشی بسیار مهم در برقراری ارتباطات بازرگانی شرق و غرب داشته، در قسمتی از مسیر طولانی خود از آسیای مرکزی و بالطبع از ترکمنستان گذشته و به بنادر شرقی دریای مدیترانه منتهی می شده است. هم اکنون خرابه ها و آثار برجای مانده از دوره فعالیت این جاده گویای اهمیت آن در حیات اقتصادی و فرهنگی مردم آن دوران است.
سرخس، یکی از نقاط مهم در مسیر جاده ابریشم و بین شهرهای نیشابور و مرو بوده است. استادان معمار و بنّای سرخس با ساختن بناهای تاریخی و ماندگار در ایران و آسیای میانه، نام خود و سرخس را در تاریخ، ابدی کردند.
«آنو» یکی از شهرهای قرون وسطایی است که در 12 کیلومتری جنوب شرقی عشق آباد پایتخت ترکمنستان قرار دارد. وسعت این شهر تقریبا70 هکتار است. در این شهر روزگاری مسجدی قرون وسطایی به نام «مسجد سیدجمال الدین» وجود داشته است. بقایای مسجد مذکور در جریان زمین لرزه سال 1948 عشق آباد کاملاً از بین رفته است.
قلعه «نسا» نیز قلعه ای قدیمی است که در 15 کیلومتری غرب عشق آباد قرار دارد و در هزاره سوم پیش از میلاد ساخته شده است. نسا، پایتخت دولت پارت ها بوده و قصرهای پادشاهی و معابد و گنجینه جواهرات پادشاهان پارت در این قلعه قرار داده شده است. در کاوش های باستان شناسی در قلعه نسا معابد مدور و برجی شکل کشف شده است.
یکی دیگر از آثار باستانی زیبا و منحصر به فرد در 500 کیلومتری شهر عشق آباد آرامگاه «توره بگ خانم» است که به شکل دوازده ضلعی است که از سمت جنوب به سردری بلند منتهی می شود. دیداری چندروزه از عشق آباد
بر اساس کشفیات باستان شناسی سکونت در عشق آباد از اواخر سده اول قبل از میلاد آغاز شده است ولی در اراضی شهر عشق آباد کنونی از آثار معماری آن دوره چیزی باقی نمانده است.
در قرن نوزدهم میلادی عشق آباد به شهر تبدیل شد. در ساعت 1 و 17 دقیقه بامداد روز 6 اکتبر سال 1948، زمین لرزه ای به شدت 9 تا 10 ریشتر در عشق آباد به وقوع پیوست که در نتیجه آن، شهر تقریبا با خاک یکسان شد. از جمله قربانیان این زمین لرزه خانواده رئیس جمهوری کنونی ترکمنستان آقای «صفرمراد نیازف» بود. آقای «نیازف» در آن زمان کودکی 8 ساله بود و تنها فردی از اعضای خانواده بود که از زمین لرزه جان سالم به در برد. پس از زمین لرزه، شهر به تدریج بازسازی شد. در سال های دهه های 50 و 60 قرن بیستم میلادی در این شهر آکادمی های علوم، دانشگاه دولتی و پژوهشکده های علمی و تحقیقاتی و تئاتر و موزه تأسیس گردید. اما در عشق آباد کنونی شتاب و سرعت توسعه بسیار چشمگیر است. مرکز جدید عشق آباد بر گرداگرد بنای یادبود بیطرفی ترکمنستان و موزه یادبود قربانیان زمین لرزه عشق آباد که در سال 1999 ساخته شده شکل می گیرد.
بر اساس آمار رسمی جمعیت شهر عشق آباد هم اکنون 604700 نفر و وسعت آن تقریبا 30 هزار هکتار است.
در عشق آباد بیش از هر چیز،مسجدهای زیبا به چشم می خورد
«مسجدالاقصی»، در عشق آباد مرکز اصلی تجمع مسلمانان است. از مساجد دیگر، مسجد «عمر» و مسجد «عثمان» است. مسجد عمر، مسجد بزرگی است که در کنار مسجد شیعیان قرار دارد. دولت قطر نیز اقدام به ساختن مسجد بسیار بزرگ و مدرنی به نام «آزادی» کرده است که دارای کلیه امکانات فرهنگی و تبلیغی بود و در یکی از بهترین نقاط عشق آباد قرار دارد.
مسجد امام رضا(ع) در عشق آباد، مرکز تجمع شیعیان است که به همت چند نفر آذری احداث شده است. در حال حاضر در ترکمنستان 107 مسجد وجود دارد که بیشتر آنها پس از استقلال تأسیس شده است.
شمار شیعیان در ترکمنستان به درستی معلوم نیست اما عده ای تعداد آنها را حدود 50 هزار نفر تخمین زده اند که اکثر آنها ایرانی الاصل هستند که در بیشتر نواحی مرزی به سر می برند. جالب است بدانید سنت های اسلامی در مراحل مختلف زندگی مسلمانان این سرزمین متجلی است. روسری سنتی، خواندن دعای سفره، برپایی اعیاد اسلامی از جمله سننی است که مسلمانان رعایت می کنند. یکی دیگر از دیدنی های عشق آباد، موزه های متعدد آن است که معروف ترین آنها موزه ملی ترکمنستان و موزه فرش ترکمن است. در موزه ملی، تقریبا انواع صنایع دستی و همچنین اشیاء کشف شده در حفاری های باستان شناسی در خاک ترکمنستان به اضافه آثار هنری غربی و همچنین برخی از هدایای خارجیان به رئیس جمهوری ترکمنستان به نمایش گذاشته شده است.
«گوگ تپه»، کاخ جدید ریاست جمهوری و فرهنگسرای «روحیت»، کاخ عدالت (محل استقرار وزارت دادگستری، دادستانی، دیوان عالی کشور)، کاخ وزارت دفاع و عمارت نوساز مجلس ترکمنستان، پارک استقلال و بنای یادبود استقلال نیز از دیدنی ها و ساختمان های زیبای عشق آباد به شمار می روند. از دیگر مناظری که جلب توجه هر سیاح و گردشگری را به خود فرا می خواند، پوشش محلی زنان ترکمنی است. تلفیقی زیبا از تنوع رنگ ها، چشم هر بیننده ای را به خود جلب می کند.
لباس زنان ترکمن سرشار از تنوع و زیبایی است و برای هر دوره سنی نوعی متفاوت از پوشش را در فرهنگ خود دارد که دستاورد دست های زنان و مردان ترکمنی است. در ترکمنستان با استفاده از هنر ابریشم بافی، پارچه های ظریف ابریشمی با رنگ های گوناگون به نام «تینی»، «دارایی»، «سوسانی» و «چُب بتف»، «آلاچا»، «گودری» و «قالبیری» تولید می گردد که از آن در پوشش و لباس زنان ترکمن بهره می گیرند.
روسری های دست بافت از پشم شتر و گوسفند بر سر زنان ترکمن جلوه ای زیبا دارد که با نام های «قینگاج» و «دویپلی» تولید می شود.
از هنر گلدوزی در این سرزمین، در لباس های زنان و مردان ترکمن نظیر «کورتر»، «چابیت» و کلاه سنتی «تاخیا» می توان نام برد. «تاخیا» یا «تاخیه» کلاهی است که دختران در ترکمنستان بر سر می گذارند. روی این کلاه که گرد می باشد برجستگی وجود دارد. این کلاه با پولک تزئین می شود. دختران موهای خود را به صورت چهار رشته بافته و دو رشته از جلو و دو رشته به عقب می اندازند. در عشق آباد خانه هایی که کارگاه شده اند و کارگاههای بزرگی که به ساختن مجسمه های عظیم چوبی، سفالی و گچی در حومه شهر کم نیست که در آن نقاشان و هنرمندان به خلق آثار می پردازند. اوستاخانه در مرکز انجمن نقاشان ترکمنی، یکی از این مراکز است که از آن بازدید شد.
از دیگر مراکز دیدنی شهر، بازارهای آن است که معروف ترین آنها تکه بازار، روسکی بازار و تالکوحکا (بازار هفتگی خارج از شهر) می باشد. اکثر بازارهای عشق آباد در محلات مسکونی شهر قرار دارند و تقریبا هر محله یا بخش شهر یک مجتمع بازاری مخصوص به خود دارد که معمولاً به صورت چهارضلعی ساخته شده است که مرکز آن روی سکوهای سنگی یا بتونی مواد غذایی عرضه می شود و در طول اضلاع هم فروشگاههای مختلف البسه و مواد مصرف همگانی و لوازم خانگی قرار می گیرد. در نقاط مختلف حاشیه ای عشق آباد هم چند بازار عمده فروشی دایر است.
یکی از جالب ترین یافته های هر بازدیدکننده ای از ترکمنستان، با دقت و توجه نسبت به ساختار اداری، سیاسی و فرهنگی، اجتماعی این کشور نقش و حضور زنان است که به عنوان نمونه به چند نمونه و نقش کلیدی ایشان با توجه به پُست و جایگاه ایشان که فرصت آشنایی در مدت زمان کمی مقدور شد اشاره می شود: ـ خانم گزل نور علیوا؛ معاون رئیس جمهور و وزیر فرهنگ ترکمنستان. ـ خانم آنیا کارایو؛ مسئول امور بین الملل وزارت فرهنگ ترکمنستان. ـ خانم مارال جومایوا؛ رئیس کتابخانه ترکمنستان. ـ خانم مایا ملایوما؛ رئیس آرشیو دولتی ترکمنستان. ـ خانم لنا کان؛ خبرنگار ترکمن پرس. ـ خانم گلرخ برلکوا؛ خبرنگار ترکمن پرس. ـ خانم اغول جردن حاجیوا؛ کارمند انستیتو میراث فرهنگی شرق و ترکمنستان. ـ خانم کومش آمان گلدیوا؛ استاد زبان فارسی دانشگاه مختوم قلی. ـ خانم تاتیتا نامردوا؛ رئیس هنرستان موسیقی عشق آباد. نظرات شما عزیزان:
آرشيو وبلاگ
پیوندهای روزانه
پيوندها
تبادل
لینک هوشمند
|
||
|